Het KWPN functioneert al jaren niet goed. Een nieuwe organisatiestructuur in 1994 is daarvoor geen oplossing gebleken. In de vergadering van de ledenraad op 22-2-2000 komt het algemeen bestuur met het voorstel om de KWPN-organisatiestructuur opnieuw te wijzigen.
De organisatiestructuur voor het slechte functioneren van het KWPN verantwoordelijk stellen is echter onzin. Een verandering van de organisatiestructuur is - evenals de vorige wijziging - slechts een schijnoplossing, die de aandacht afleidt van de echte oorzaak van de problemen en deze opnieuw langer laat voortbestaan.
Het echte probleem zit namelijk in de KWPN-bedrijfscultuur met een gebrek aan eerlijkheid en openheid. Die zorgt er voor a) dat ernstige fouten van het KWPN zelf niet worden erkend en aangepakt, b) dat de aangerichte schade niet wordt hersteld en c) dat degenen die hier geen genoegen mee nemen nog verder geschaad worden doordat ze via officiële publicaties of in het informele circuit worden afgeschilderd als vervelende mensen waar nu eenmaal geen goed garen mee te spinnen is. Hieraan ontleent het KWPN vervolgens een alibi om niet meer op de inhoud van de zaak in te gaan en wanneer zo iemand uiteindelijk naar de onafhankelijke rechter gaat, heeft hij zich bij het KWPN pas echt onmogelijk gemaakt.
Aan advocaten zijn door het KWPN grote bedragen uitgegeven om eigen leden te bestrijden, terwijl een tijdig excuus voor de gemaakte fout veel ellende en kosten zou hebben bespaard (niet alleen voor het KWPN maar ook voor het slachtoffer).
Hetgeen door het KWPN zorgvuldig niet aan de orde gesteld wordt is de vraag: Wat is de oorzaak van het probleem en wie is daarvoor verantwoordelijk.
Een typisch voorbeeld van het al heel lang disfunctioneren van alle KWPN-organen (directeur/hoofdinspecteur, bestuur, hengstenkeuringscommissie en nog onlangs de ledenraad) laat de zaak Guldenberg zien. Terwijl het hier toch om een paar heel eenvoudig te controleren feiten gaat:
Wanneer deze vragen voor het KWPN ongunstig moeten worden beantwoord, heeft het KWPN heel veel goed te maken. Het gaat daarbij niet alleen om financiële schade, maar ook om iemands goede naam en zijn gerespecteerde plaats binnen het KWPN.
In het rapport van de KWPN-onderzoekscommissie in 1992 staat de zaak Guldenberg met name genoemd. (De tekst van dit rapport "Eenheid in Verscheidenheid" kan eenvoudig worden uitgeprint vanaf mijn internetsite https://www.gelderlanderhorse.nl/KWPN_Paarden_Horses_Pferde). Maar er staan ook andere zaken genoemd die toen dringend verbetering behoefden en nu nog. Het rapport had wat dat betreft voor een belangrijk deel onlangs nog geschreven kunnen zijn, met name waar het de eerlijkheid en openheid van het bestuur naar ledenraad en fokkers betreft.
Voorbeelden hiervan zijn:
Ik heb deze voorbeelden gekozen, omdat ze duidelijk zijn aan te tonen (vonnis en ingezonden stuk zijn te vinden op mijn eerder genoemde internetsite).
Wat heel erg ontbreekt in de Nederlandse paardenwereld (incl. In de Strengen) is echte journalistiek, die misstanden opspoort en aan de kaak stelt. Waar is de Nederlandse paardenpers met objectieve achtergrond-informatie in de zaak Guldenberg, Gelders bloed, het vertrek van diverse KWPN-bestuursleden, het jarenlang afkeuren van heel veel hengsten op OCD terwijl "de OCD-vererver van de eeuw" tegelijkertijd door het KWPN sterk wordt gepromoot, het plotselinge opstappen van de voorzitter van de hengstenkeuringscommissie halverwege de selectie, enz??? Nergens dus!!
Mijn klacht bij de Raad voor de Journalistiek tegen In de Strengen ging hier over, maar werd niet ontvankelijk verklaard: ik moet hiervoor bij het bestuur van de vereniging KWPN zijn. Hetzelfde bestuur dat door zelf in te grijpen openheid van zaken (nog steeds) heeft weten te voorkomen.
De kritische artikelen van Henk Bouwman in De Boerderij hebben een aantal jaren geleden grote invloed uitgeoefend en worden nu gemist.
Het KWPN in 2000 is niet alleen erfgenaam van het miljoenenvermogen uit voorgaande jaren, maar ook van de nog niet ingeloste schulden. Dus KWPN-bestuur en ledenraad, eerst handen uit de mouwen en beginnen met het door voorzitter Blokland bij zijn aantreden al toegezegde puinruimen. In alle eerlijkheid en openheid, met erkenning van gemaakte fouten en met een zo goed mogelijk herstel van de aangerichte schade. Dan krijgen we een KWPN-leiding met gezag op grond van eerlijkheid, betrouwbaarheid en een gedegen en correct optreden.
Daar zit iedereen op te wachten en niet op een ander organisatiemodel, dat zich eerst weer moet gaan bewijzen en waarbij je nog maar moet afwachten welke bijbedoelingen er vanuit de tegenwoordige bedrijfscultuur in zijn verwerkt.
Anton van Lijssel,
Liessel